اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد گناه بخت پريشان و دست كوته ماست
حافظ
اي نسيم سحر آرامگه يار كجاست منزل آن مه عاشق كش عيار كجاست
حافظ
اي غايب از نظر به خدا مي سپارمت جانم بسوختي و به دل دوست دارمت
حافظ
از خدا جوييم توفيق ادب بي ادب محروم ماند از لطف رب
سعدي
از دل تنگ اسيران قفس ياد كنيد اي كه داريد نشيمن به لب بامي چند
عاشق اصفهاني
از دوست به يادگار دردي دارم كان درد به هزار درمان ندهم
مولوي
از عشق من به هر سو در شهر، گفتگويي ست
من عاشق تو هستم، اين گفتگو ندارد
شهريار
از گلوي خود بريدن وقت حاجت همت است
ورنه هر كس وقت سيري پيش سگ نان افكند
صائب
از مكافات عمل غافل مشو گندم از گندم برويد جو ز جو
خواجه عبدالله انصاري
از مردم افتاده مدد گير كه اين قوم با بي پروبالي، پر و بال دگرانند
صائب تبريزي
از منست اين غم كه بر جان منست ديگر اين خود كرده را تدبير نيست
فروغ فرخزاد
از وصل تو گر نيست نصيبم عجبي نيست هم ظلمت و هم نور به يكجا نتوان ديد
عبدالله الفت
از هوس ها دور باش و از خدا غافل مباش زانكه نبود جز خدا اندر دو گيتي ياوري
از ياد تو بر نداشتم دست هنوز دل هست به ياد نرگست مست هنوز
محمد حسين شهريار
استخوان سر فرهاد فرو ريخت ز هم ديده اش در ره شيرين نگران است هنوز
عبرت نائيني
اشك گرم و آه سرد و روي زرد و سوز دل حاصل عشقند و من اين نكته مي دانم چو شمع
علي اطهري كرماني
اغلب كسان كه پرده ي همت دريده اند در كودكي محبت مادر نديده اند
شهريار
افتادگي آموز اگر طالب فيضي هرگز نخورد آب، زميني كه بلند است
افسرده ايم و خسته دل از هرچه هست و نيست
شايد به بوي زلف تو خور را دوا كنيم
محمد عزيزي
افسوس كه افسانه سرايان همه خفتند اندوه كه اندوه گساران همه رفتند
بهار
اگر آلوده شد گوهر به يك ننگ نشويد آب دريا ازو رنگ
فخرالدين اسعد گرگاني
اگر اهل دلي ديدي، سلام من رسان بر وي كه كمتر يافتم هرجا فزونتر جستجو كردم
صابر همداني
اگر با غيرتي با درد باشي و گر بي غيرتي نامرد باشي
عبيذ زاكاني
اگر بيني كه نابينا و چاه است اگر خاموش بنشيني گناه است
صائب تبريزي
اگر داري اي مرد فرزانه هوش به تعمير دل هاي ويرانه كوش
صباي كاشاني
اگر شاهي، گدايي، آخرش مرگ اگر زرين كلاهي، آخرش مرگ
اگر لذت ترك لذت بداني دگر لذت نفس، لذت نخواني
سعدي
امشبي را كه در آنيم غنيمت شمريم شايد اي جان نرسديم به فرداي دگر
عماد خراساني
اول اندر كوي او جز نقش پاي ما نبود آخر آنجا از هجوم خلق، جاي ما نبود
وصال شيرازي
اي بي خبر ازسوخته و سوختني عشق آمدني بود نه آموختني
سنايي
اي خوشا آن دل كه آزاري نمي آيد از او
غير كار عاشقي كاري نمي آيد از او
رهي معيري
اي دوست بر جنازه دشمن چو بگذري شادي مكن كه بر تو همين ماجرا رود
سعدي
اي دوست به كام دشمنانم كردي بودم چو بهار چون خزانم كردي
حافظ
اي دوست دزد حاجب و دربان نميشود گرگ سيه درون، سگ چوپان نميشود
پروين اعتصامي
اي دوست زلف خود را در دست باد مگذار
مگذار هستي ما بر باد رفته باشد
امير اتابكي
اي سر و پاي بسته به آزادي مناز آزاده منم كه از همه عالم بريده ام
رهي معيري
اي شب از روياي تو رنگين شده سينه ام از غم تو سنگين شده
فروغ فرخزاد
اي عشق! چه دردي تو؟ كه درمانت نيست اي جان! به چه زنده اي؟ كه جانانت نيست
اي عشق همه بهانه از تست من خامُشم اين ترانه از تست
هوشنگ ابتهاج
اي كه دستت مي رسد كاري بكن پيش از آن كز تو نيايد هيچ كار
سعدي
اي گل تازه كه بويي زوفا نيست تو را خبر از سرزنش خار جفا نيست تو را؟
وحشي بافقي
اينجا منم و شب و دروني خالي اي كاش كه در بساط ما آهي بود
سلمان هراتي
اي نگاهت نخي از مخمل و از ابريشم چند وقت است كه هر شب به تو مي انديشم
بهروز ياسمي
اين نقد بگير و دست از آن نسيه بدار كاواز دهل شنيدن از دور خوش است
خيام نيشابوري
اي فلك اندوه شيرين بر دل خسرو منه كاين بضاعت را خريداري به از فرهاد نيست
جامي
ای قوم به حج رفته کجایید کجایید
معشوق همین جاست بیایید بیایید
مولانا
امروز پاس صحبت یار قدیم دار
فردا چه سود که بگویند حبیب رفت
مولانا
ازکیمیای آدمی قطمیر مردم میشود ماخولیای مهتری سگ میکندبلعام را.
سعدی
قطمیر=سک اصحاب کهف..بلعم باعورا=عابد مستجاب الدعوه زمان حضرت موسی (ع)که به امرخدا سگ شد
آه ازاین قوم ریایی که دراین شهردو روی روزها شحنه وشب باده فروشند همه
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل مارا - به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را
شهریار
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را - به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را
صائب
الا ای پیر فرزانه مکن منعم ز میخانه
که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم
حافظ
از آتش فراغت شرحی شنیده بودم لیکن درون آتش خود را ندیده بودم
عارف طوطی همدانی
از برای غم ما سینه ی دنیا تنگ است بهر این موج خروشان دل دریا تنگست
بهادر یگانه
از تو وفا نخیزد، دانی که نیک دانم وز من جفا نیاید دانم که نیک دانی
خاقانی
از خوان این بزرگان دستی بشوی و بگذر کان جا ز خوردنی ها غیر از قسم نباشد
بیدل دهلوی
از در در آمدی و من از خود به در شدم گویی کز این جهان به جهان دگر شدم
سعدی
از عشق فقط وصل و رسیدن خوش نیست عشق است و همین لذت دیدار و دگر هیچ
لاادری
از غم خبری نبود، اگر عشق نبود دل بود، ولی چه سود اگر عشق نبود؟
قیصر امین پور
از گریه سوختیم و تو آهی نمی کنی در آب و آتشیم و نگاهی نمی کنی
فغانی
از ناز چه می خندی بر دیده که می گرید؟ این دیده زمانی نیز خندیده که می گرید
علی اشتری
اگر از جانب معشوق نباشد کششی کوشش عاشق بیچاره بجایی نرسد
مولوی
اگر در دیده ی مجنون نشینی به غیر از خوبی لیلی نبینی
وحشی بافقی
الفبای دلت را دوست دارم همین حالا برایم نامه بنویس
محمد رضا مهدی زاده
امشب تو را بخوبی نسبت به ماه کردم تو خوبتر ز ماهی، من اشتباه کردم
فروغی بسطامی
اندر دل بی وفا غم و ماتم باد آن را که وفا نیست ز عالم کم باد
مولانا
این سبزه که امروز تماشاگه توست فردا همه از خاک تو بر خواهد رست
خیام
ای دل مباش یکدم خالی ز عشق و مستی
وانگه برو که رستی از نیستی و هستی
حافظ
ای که دایم به خویش مغروری گر ترا عشق نیست معذوری
حافظ
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل مارا به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را
حافظ
ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی
حافظ
اگر سفر بروی بی خبر، زبانم لال بمانده آه دلم پشت در، زبانم لال
فاطمه آتش پیکر
ایجاز شاعرانه چشم تو تاکنون ما را کشانده است به اعجازی از جنون
مرتضی آخرتی
امشب به قصه دل من گوش میکنی فردا مرا چو قصه فراموش می کنی
هوشنگ ابتهاج
ای چشم تو از هر چه غزل گیراتر لبخند تو از خنده ی گل زیباتر
کورس احمدی
این شب مهتابی ام را با تو قسمت می کنم
تا سحر بی خوابی ام را با تو قسمت می کنم
محمد رضا احمدی فر
قرآن ! من شرمنده توام اگر از تو آواز مرگی ساخته ام که هر وقت در کوچه مان آوازت بلند می شود همه از هم می پرسند " چه کس مرده است؟ "