سرّعشق(زیبایی .:. دانایی .:. نیکویی)

غدیر , درخشان چون گوهری در تابش آفتاب است , وسیع به وسعت ابدیت و جاری در لحظه لحظه‌کائنات است , صبور چون ایمان , لطیف چون عشق , برنده چون شمشیر و سرافراز چون افلا‌ک است .

هیچ دست سیاه کاری در طول تاریخ نتوانسته ‌است نامش را از لوح دلها و صفحه خاطره ها بزداید , هرچند که هزاران بار نامش را از کتابها حذف کردند.

کتابهایی را برای این نام به آتش کشیدند و زبانهایی را که در دفاع از این واقعه باز میشد, بریدند اما نتوانستند یاد آن برکه زلا‌ل در دامن دشت خفته را از خاطر خداجویان محو کنند.

هروز نامش بلند آوازه تر و هرسال خاطره اش شکفته تر و هرزمان روشنی و جذابیتش مضاعف گشت , تا اکنون که 1400 سال از آن شیرین خاطره صدر اسلا‌م می گذرد و شیعیان به یادش شادمان هستند و از ایمان به آن مفتخرند.

آری , خورشید را نمی توان با گل اندود, آفتابی در آن برکه کوچک طلوع کرد که جهانی را روشنی بخشید و نوری از آن مکان غریب به کویر خفته برخاست که انسانها را راهبر و راهنما شد .

غدیر , شمشیر برنده حق است که آتش به هستی باطل می کشد .

غدیر ,هنگام تعالی انسان از پلشتی خاک به رفعت افلاک است .

غدیر , ترازوی عدل است , خورشید حقانیت است غایت آمال انبیا و جلوه ای از وجه الله است .
غدیر , روزی است که گل ولایت از دامن بستان رسالت جوانه زد و نسیم روح بخش نبوت شمیم جانفزای امامت را به ارمغان آورد تا شکوفه های فضائیل اخلاقی و انسانی بر شاخسار دین حیات بخش و جادانه اسلام به بار بنشینند و تشنگان حقیقت از زلال کوثر ولایت بنوشند و در سایه سار شجره طیبه اش بیاسایند و از ثمرات آن متنعم گردند .

غدیر ,تجلی گاه مفهوم نور علی نور است آن هنگام که علی علیه السلام بر یدبیضای رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آله قرار یافت و نور ولایت از فراز هستی بر قلوب عشاق تابیدن گرفت .

غدیر ,آغاز مقدس ایثارگری ها , فدا شدن ها , فدایی دادن ها , شهادت ها و عاشوراهای مکرر تاریخ است .

اگر غدیر  نبود , عشق می مرد و رسالت ناتمام می ماند و گل واژه های شهادت و ایثار بی معنا می نمود و رسالت بدون ولایت در هزار توی توطئه های مکرر خناسان محو می شد.

غدیر , نام دیگر شیعه و تشیع است و شیعه با غدیر معنا پیدا کرد و ماهیت وجودی خود را یافت .
اگر چه غدیر ریشه در سال دهم هجری و در حجه الوداع حضرت پیامبر " ص " دارد ولی همواره پیمان آن در همه عصرها و برای همه نسل ها جاودانه است.

غدیر ,نه فراموش شدنی است و نه کهنه شدنی , ماندگار است و پویا و زندگی ساز.
غدیر , تجلی ولایت است که رکن حیات معنوی انسان است , آبی که ریشه همه درختان و گل بوته های باغستان های توحید برای تغذیه و رشد به آن نیازماند هستند.

انسان به ولایت امیرالمومنین علیه السلام همان گونه نیازمند است که سلولهای زنده به اکسیژن هوا.
راستی چه کسی قادر است امام علیه السلام را به حقیقت معنوی اش بشناسد؟ و علم محدود ما چگونه توانایی درک عظمت وجودی امام " غدیر " را دارد؟

ما از اقیانوس بیکران ولایت عظما همان قدر می دانیم که آن ایستاده بر ساحل اقیانوس از عمق و وسعت و عجایب آن می داند , جز هیمنه ای از امواج آن چیزی به گوش نداریم و جز به قدر وسعت دیدمان نمی بینیم.